16.6.09

Αρκούσε μόνο να γυρίσω

Posted in by Ελένα Μπαμπούσκα | Edit
Χθες, στην συναυλια του Θανάση Παπακωνσταντίνου, στο θέατρο Πέτρας, οι πόρτες άνοιξαν μόλις 20 λεπτά αφού ξεκίνησε. Μπράβο στον καλλιτέχνη που ξέρει και εκτιμά την αγάπη του κόσμου. Ήταν μια πολύ όμορφη βραδιά σε ένα όμορφο μέρος. Είχε πάρα πολύ κόσμο, ο οποίος ήταν συνεπαρμένος από τους ήχους και μοιάζαν όλοι σα μέλη μιας μεγάλης παρέας που βρίσκει σκιά κάτω από το ίδιο δέντρο.
Όλοι ήταν εκεί, άνθρωποι που είχα τόσο καιρό να δω και ήταν σα να μη πέρασε ούτε μια μέρα από την τελευταία μας συνάντηση.
κάθε που τελείωνε ένα τραγούδι και ο κόσμος χειροκροτούσε, σου σηκώνονταν η τρίχα. Από το να σκεφτώ τα μόρια του αέρα που μετακινούνταν βίαια από τόσες παλάμες και δημιουργούσαν ένα μουσικό αεράκι, προτιμώ τον ενθουσιασμό που γεννούσαν οι πρώτες νότες και την ικανοποίηση που άφηναν οι τλευταίες, αυτήν την ένταση που συγκινούσε μαζικά. Ομορφιά.

10 Comments


  1. dsquared says:

    Ειναι ζηλευτο το οτι παθιαζεσαι και φτιαχνεσαι με καλλιτεχνες και συναυλιες... εχω πολλα χρονια να το παθω.

    din

    17 Ιουνίου 2009 στις 3:26 μ.μ.

  2. Ελένα Μπαμπούσκα says:

    Ντιν, δεν είναι η συναυλία ή ο καλλιτέχνης, ούτε στα 18 δε μου άρεσαν οι συναυλίες - μου προκαλούσαν πονοκέφαλο και αγοραφοβία, είναι που μερικές φορές η ατμόσφαιρα γύρω σου σε κατακλύζει με ομορφες μυρωδιές και ήχους. Σε αυτό δε μπορείς να αντισταθείς.

    17 Ιουνίου 2009 στις 3:52 μ.μ.

  3. Maria says:

    po po po po
    ti kommatara!!!!
    to xo zisei auto me Ziogala nomizo!!!!
    magiko!!!!

    18 Ιουνίου 2009 στις 4:16 π.μ.

  4. gnostosagnostos says:

    αν σου πω οτι δεν εχω σε συναυλια ακομα θα με μαλωσεις??? :P

    18 Ιουνίου 2009 στις 9:05 π.μ.

  5. dsquared says:

    @γνωστος
    Δεν εχεις τι? Xoρεψει, τραγουδισει, πεταξει μπουκαλια στην σκηνη...
    din

    18 Ιουνίου 2009 στις 11:57 μ.μ.

  6. gnostosagnostos says:

    παει!!!!
    δεν ξερω αλλα δεν τις μπορω με τιποτε,προτιμω κιθαρα παραλια φωτιες αν θελω να βγαλω απο μεσα μου συναισθηματα
    (παπαπα..μα τι λεω βραδιατικα????? )

    19 Ιουνίου 2009 στις 2:05 μ.μ.

  7. dsquared says:

    Γεια σου ρε αγνωστε ρομαντικε αισθηματια!
    Φιλια
    din

    19 Ιουνίου 2009 στις 2:30 μ.μ.

  8. Ανώνυμος

    Γενικά δεν είναι του βεληνεκούς μου. Αλλά θυμήθηκα το απίστευτο τραγούδι τίτλων του επίσης απίστευτου "Βασιλιά".

    Θ. Παπακωνσταντίνου - Νανούρισμα...

    Εντάξει, είπες ότι δεν είναι περί μουσικής ο λόγος, αλλά είπα να παρεκτραπώ! Αντικριστά βλέμματα, χαμόγελα, χειροκροτήματα, ανάσες, καρδιοχτύπια, ατμόσφαιρα, αέρας... Ένας αέρας που φωνάζει: Ζήσε! Ανέπνευσε! Φώναξε!

    20 Ιουνίου 2009 στις 7:39 π.μ.

  9. ADE GIA says:

    που να σου εξηγω....λαχανιαζες ανεβαινοντας την σκαλα κι η αλμυρα ατσουζε στις παλαμες,δεν με χορταινει ενας Ιουνης,χρειαζομαι ολο τον χρονο δικο μου

    23 Ιουνίου 2009 στις 6:37 μ.μ.

  10. Kwlogria says:

    Αυτό με την ατμόσφαιρα που λες είναι πολύ σωστό. Αλλά δεν το ξέρεις από πριν δυστυχώς και πολλές φορές πας και απογοητεύεσαι. Αλλά ετσι είναι αυτά! :)

    24 Ιουνίου 2009 στις 12:26 π.μ.

Leave a Comment