Ακούω κάθε μέρα σχεδόν, για την τρελή πορεία των spreads, τους επιτείδιους που σπέυδουν να εκμεταλλευτούν μια κατάσταση που πια πατάει σε σταθερές βάσεις - στον πάτο. Ακούω τους πολιτικούς, τους αναλυτές να προσπαθούν, να κατηγορούν, να προειδοποιούν, να αποποιούνται, να σχεδιάζουν, να προτείνουν, να προκυρρήσουν, να ανακοινώνουν, να να να...

Περιμένω και εγώ, την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης, ποιοι θα μας δανείσουν περισσότερο.

Άλλοι μιλούν για μια κρίση αλλονών, άλλοι καταλογίζουν ευθύνες σε όλους μας. Λίγο πριν την δηλητηρίαση και τα συμπτώματα στομαχικής διαταραχής από την σωρεία πληροφοριών, συλλογίζομαι την δύσκολη θέση στην οποία βρίσκομαι.

Ιδού, το λοιπόν, η δύσκολη θέση μου:

- Οργίζομαι και εγώ, ωσάν εκπρόσωπος καταπιεζομένων και αγανακτισμένων, εξαπολύοντας τις ίδιες κατηγορίες, βρισιές, πέτρες, μολότωφ των τελευταίων χρόνων, προς κεντρώους, δεξιούς, ακροδεξιούς, κουλτουροαριστερούς, φασίστες, κουκουέδες, εξωκοινοβουλευτικούς, μπερδεμένους, απογοητευμένους, απολιτίκ, ωχαδερφιστές, σταρχιδιστές και παρτάλια παντού και πάντα.

- ''Συνειδητοποιούμαι'' και εγώ μετά την οργάνωσή μου σε κάποιο κόμμα, παράταξη, συντεχνία, συνδικαλιστικό όργανο, παρέα της γειτονιάς και αρκούμαι παραμυθιαζόμενη στην οργανωμένη και ενεργή πράξη μου.

- Μαθαίνω, διαβάζω για τις οικονομικές θεωρίες προσπαθώντας να προσδιορίσω την τωρινή κατάσταση και επιτέλους καταλήγοντας με αναφορές και παραπομπές ποιοι είναι αυτοί που κυβερνούν τα κράτη και ποιοι τους λαούς.

- Συζητώ, αναλύω περίπου για μια δεκαετία με συγγενείς, συναδέλφους, συμφοιτητές, γκόμενους, ενορία για το που ανήκουμε, αν υπάρχουν κοινωνικές τάξεις, ποιο είναι το μερίδιο ευθύνης και ο συντελεστής βαρύτητας του καθενός. Μετά το πέρας της δεκαετίας, έχοντας φτάσει σε αδιέξοδο, παίρνω τον πονοκέφαλό μου και αγοράζω σκάφος να χαλαρώσω σουλατσάροντας στα γκρικ άιλαντς.

- Αποτάσσομαι τον αστικό τρόπο ζωής - σε τοπικό επίπεδο - και παίρνω τα βασικά μου ( αποσμητικό, επιθέματα για τον έρπη, κοτσανοκόπτη, πολυμπρίκερ και το σετ τσαγερού από κρύσταλλο) και την κάνω προς κάποιους ελληνικούς και έφορους πρόποδες, πεδιάδες, να φυτέψω τα ζαρζαβατικά μου, να αρμέξω την αγελάδα μου και να γίνω χορτοφάγος επειδή θα φοβάμαι/σιχαίνομαι να σφάξω το κατσικάκι.

- Αποδέχομαι την απαραίτητη μα λανθασμένη λειτουργία του συστήματος και τάσσομαι με τους αγανακτισμένους, πλην καλλιεργημένους που γέμισαν τον τοίχο τους πτυχία και διπλώματα, μόνο και μόνο επειδή κάποτε τους έκαναν να πιστέψουν πως έτσι θα παν μπροστά, και τώρα, εν μέσω κρίσης, στέλνουν βιογραφικά πιο συχνά από ότι δίνουν το τηλέφωνό τους σε γκόμενους στα μπαρς.

Ιδού η δύσκολη θέση μου.

Προς το παρόν, θα αφήσω το αλκολούχο μέλι, σα λεπτό βελούδο, να αμβλύνει τις ακμές του λάρυγγά μου..